Kunstgras. Waailappen. Het weer was goed, maar wij moesten op kunstgras voetballen. Wie verzon zoiets? Gelukkig zag Rick het positieve ervan in – ‘Dan komt m’n aanname beter uit de verf.’
De competitie was halverwege, we mochten weer opnieuw tegen alle tegenstanders aantreden. In onze thuiswedstrijd wisten we nog van SJS te winnen, dus zou het interessant zijn om te zien wat vandaag bracht. Hij bracht ons in ieder geval de huurlingen Remco (de Zwetser), Maurits (de Beul), en Jeroen (Chubbs)! Dat was leuk. Op de vrijdag ontving ik een whatsapp van Chubby – ‘Ben je er morgen ook bij?’ ‘Ja!’ ‘Gezellig!’ Zo was het maar net, altijd mooi om extra vriend binnen de krijtlijnen te hebben.
De wedstrijd ving aan. We tasten elkaar wat af. Het leek erop dat we via de linkerkant gevaar konden stichten. Marijn had veel diepgang, en met Sander Steeg onder hem, kwamen de één tweetjes tot zijn recht. Onze back Cakekie speelde Marijn in, Sander kwam eronder, en hoppa, Marijn ontving in de diepte de bal. Volgens het boekje. Hij sneed naar binnen, en schoot met binnenkantje voet in de verre hoek. De bal tikte onderkantje lat aan, stuiterde, en de keeper ving hem. Er leek niets aan het handje, mooie poging, volgende keer beter. Marijn, en andere cachotten staken de hand echter in de lucht. Hij zat, hij zat! De scheids liet het tot zich doordringen, liep toch maar even naar de grens, en potverdrie wat een eerlijke kerel, hij gaf het toe. Zijn handen gingen van – zo groot was die vis. Achter de lijn dus, en dat was een fijn begin.
Vanaf dat moment speelde de zon ons parten. Hij scheen laag aan de horizon, en die bevond zich recht achter het doel. Zodra je een blik naar voren wierp, werd je verblind, en zo kwam het dat Remco een bal of twee niet zag aankomen. Bij rust stonden we twee tegen één achter.
In de tweede helft, pikten wij het voordeel van de verblindende zon nog even mee, en we starten met een groot offensief. Jurjen speelde lekker als inschuivende voorstoppert, de Steeg was eruit, Rick had het veld geënterd, en daar ging Cakekie! Potverdrie hij voerde zowat een Granqvistje uit! Opkomend als linksback legde niemand hem een strobreed in de weg, en vanaf vijfentwintig meter nam hij de bal op de pantoffel. OEI jammer, in de handen. Onze volgende aanval golfde alweer naar voren, en via een aantal schijven ontving ik de bal op de zestien. Ik wurmde mij onmogelijk tussen het gedrang door, leek een overtreding te maken toen de verdediger tegen de keeper viel, maar niets van dat alles, en binnentikken dus. Gelijkspel. SJS was de schrik nog niet te boven, of Jeroen gaf een steekpass op de diepgaande Beer. De keeper kwam uit, botsing, en de Beer veranderde in een stervende Zwaan. Penalty. Drie tegen twee voorsprong!
Dat zou zo mogen blijven, maar SJS zette druk. Wij zakten te ver. Onze puike verdediging stond onder druk. Remco, Ruben, Rick, Cakekie, en Jeroen als voorstopper inmiddels roeiden wat ze konden. Berjon moest ook verdedigen als een malle, Ebbie maakte zelfs zijn debuut als rechtsvoor, en het mocht niet baten. Er glipte één balletje tussendoor, en een SJS’er wist hem na eerdere kansen, nu wel binnen te tikken. Verdikkie, gelijkspel. De scheids floot, affe lopen. Hmm jammer. ‘Ach, gezien het hele wedstrijdbeeld is het wel terecht.’ ‘Dat is me nu nog wat te vroeg om toe te geven,’ schudde ik de tegenstander de hand. Maurits, Remco, en Jeroen van harte bedankt! Tot de volgende keer!
