Oi oi oi wat was ik zenuwachtig. M’n vriendin kwam vandaag kijken. Nu moest ik opeens m’n overdreven verhalen waarmaken. ‘Ik verwacht twee doelpunten van je en twee passjes waaruit anderen kunnen scoren.’ ‘Dat heet een assist.’ ‘Juist.’ ‘Ik kan niet beloven dat ze scoren.’ Ze glimlachte. Nou ja, mocht dat tegenvallen, dan hadden we altijd onze clubgezelligheid nog als troost. Fokko Polman deed de club eer aan en bracht haar een bezoekje langs de kantlijn. ‘Jij bent de vriendin van Alfons hoorde ik. Dat werd tijd.’ In de rust bood hij haar nog een kop koffie en gezelligheid bij de garde aan. Van harte bedankt Fokko, m’n waardering en haar bewondering zijn groot. ‘Dan weet ik ook waar jij vertoeft op de zaterdagen.’
De wedstrijd – wederom misten we enkele spelers, Jurjen, Anne, Niek, Dennis en Rik stonden langs de kant. Volgens mij hoorde ik Wilmer ook nog en wist ik dat Jan Willem en Edwin op andere velden een elftal coachenten. De eerste helft lieten we het afweten in inzet. De kaas van het brood. Het leek er niet op dat we hoofdveld waardig waren, maar wie is dat wel tegenwoordig? Bij rust stonden we 1-3 of 1-4 achter. Berjon had de penalty verkregen door Sjakie weten te verzilveren. ‘Mannen, ik wil best verliezen, maar alleen als ik weet dat we er alles aan gedaan hebben.’ De rust werd goed benut, we kwamen sterker uit de startblokken. Cakie moest zijn 8 minuten dug out straf nog even uitzitten, maar zelfs met tien man was er meer strijd. De uitstekend begeleidende scheidsrechter Albert G. kon niet altijd op m’n steun rekenen, en dat is geen verrassing. Wesley speelde de hele wedstrijd waar hij niet op had gerekend. Zijn pols zat nog in de kreukels, net als zijn enkel, maar hij speelde niettemin zeer verdienstelijk. Alle lof!
In de tweede helft kregen we onze derde vrije bal rond de zestien. De eerste schoot ik zachtjes in de handen van de keeper, de tweede schoot Sjakie net over, nu was het kijken of we een les hadden geleerd. De aanloop, het bewuste schot in de verre hoek, keeper verkeerde been, tastte in het duister. Goal. We kregen meer kansen, maar Berjon en Marijn hadden het vizier niet op scherp. We drongen verder aan en ACV had de grip verloren door enkele aanpassingen van ons. Steeg was uit de spits, Beertje liep daar nu en Mennen had de rechtsvoor positie overgenomen. André en Marijn waren doorlopende wissels. Sebas zat lekker kort op z’n man, Joost loerde en gaf lekkere wreeftrappen. Michel en Berjon bikkelden lekker door. Sjakie koos bewust zijn momenten, en dat waren er veel. Hij zag mij diep gaan, gaf vanaf linkshalf een hoge bal die ik op de twintig meter uit de lucht plukte. Een schijnschot, bal voor de linkervoet, schieten, goal. Onze derde, ACV stond nog voor, maar leek zenuwachtig. Helaas wisten wij onze kansen niet te benutten en voorkwam Jeroen met een goede redding dat ACV hun vijfde niet scoorde. Afgelopen. Wederom verloren we nipt door persoonlijke foutjes. In ieder geval konden we er vrede mee hebben door de vertoonde inzet in de tweede helft.
‘Ja, ik vond het gezellig. Leuk team heb je, maar geen twee assisten,’ grijnsde ze. Ja ja, die kun je er wel bij hebben.
