Wat een plezier, wat een plezier. De ene glimlach na de ander begroette elkaar. Het was weer zaterdag, we mochten de (kunst) weide in. Ons team groeit met de wedstrijd en vandaag mocht ik dat vanaf de zijkant (geblesseerd) bekijken. Wesley bracht ons helaas het slechte nieuws dat hij de rest van het seizoen waarschijnlijk niet meer in actie zal komen omdat hij een nieuwe kruisband moet hebben. Sterkte jongen. We vinden het mooi dat je de leidersrol voorbeeldig op je neemt met Jan Willem. Je blijft in onze harten dé aanvoerder!
Jan Willem, Marijn, André en Maarten vulden de blessurebank aan. Joost daarentegen versterkte sinds vorige week de gelederen weer en dat resulteerde in een 7-0 overwinning. Daarvan geen verslag van mijn kant, ik houd namelijk niet van voetbal kijken. Vandaag maakte ik echter een uitzondering, ik moest de kleding wassen en begon de jongens te missen.
Maarten werd meneer genoemd door een B-junior en hij schrok er van. Hij was zelf immers nog maar een binkie. Alex werd door Beer aan een eigen doelpunt herinnert en zo vlogen de kwinkslagen heen en weer. Sjakie en Dennis vonden dat we te vroeg waren en bleven buiten terwijl de rest zich omkleedde. Berry mag nogmaals vader worden en hij was jarig, we vierden feest met hem. Robin had z’n blauwe polo niet aan en dat betekende dat hij op bitterballen mocht trakteren na de wedstrijd.
Geouwehoer voorbij, koukleumen in de dug-out. Wat een ellende, ik had m’n wintersportkleding aan moeten doen. Maar gelukkig was het wel heel gezellig op de bank, dat vond Steeg ook. We waren allemaal Statler en Waltdorf van de muppets aan de zijlijn. ‘Boehoo, schiet die bal erin, klotenbal’ en er viel zelfs een ‘je moeder’-grap. In het veld speelden we stabiel. Er was geen reden tot overmatige moeite, en toen Sjakie de bal kreeg voorin, zette hij het niet op een lopen. Hij wachtte op de aansluiting van Berry. De tegenstander dacht zich te kunnen hergroeperen, maar na de één twee van beide mannen kon Sjakie de zestien in versnellen en tikte met rechts binnen. 0-1 voorsprong. Rond de 36ste minuut tikte Dennis terug op Robin. Hij verstuurde een dieptepass op spits Niek en Niek verraste vriend en vijand. Hij sprintte om de tegenstander heen en pikte de dieptepass op. De keeper stond voor z’n doel en waarom zou je meer moeite doen dan nodig is, Niek schoot hem vanaf links op de zestien zo over de keeper in de verre hoek. BAM, de appeltaart was binnen, 0-2. Vlak voor rust incasseerden we een tegentreffert, waardoor we met een 1-2 stand uit de kleedkamer kwamen de tweede helft.
De wedstrijd kabbelde verder en samen met m’n vader zocht ik het hogerop. In de kantine bij HZVV hadden we prachtig overzicht over het veld, héérlijk warm! Ebbie, Habing, Robin, Dennis, Tuut Tuut en Wilmer (wissel) hadden het verdedigend onder controle. Alex, Berry, Edwin (of moeten we Edwin door z’n schoenen Christiano Ronaldo noemen?), Joost en Sander (wissel) susten de tegenstander de tweede helft in slaap om opeens als duvelties uit hun doosje te komen. Spitsen Niek, Sjakie en Beer (wissel) deden ook niet meer dan nodig was. Prachtig. Sjakie kreeg het opeens op de heupen en passeerde op links drie man, zwengelde de zestien in en schoot met rechts. De keeper wist niet wat hem overkwam toen hij redde, het HZVV publiek in de kantine lachte het uit. Toen ik weer opkeek van het notuleren zag ik Berry een scrimmage winnen bij de eerste paal. Hij behield het overzicht en liet Joost bij de tweede paal binnentikken. Fantastisch die man, 1-3. Vanaf dat moment was de wedstrijd gespeeld. De junioren van HZVV zaten zich soms te vergapen door de trucjes van met name Edwin en Berry. Ze zaten naast me te kijken en zeiden ‘oe’ en ‘aah dat was tof’!
We kwamen nog enkele malen voor het doel van HZVV. Berry gaf de op rechts mee opgekomen Wilmer de bal en hij zette goed door tot in de zestien. Zijn voorzet ging echter vlak voorlangs. Berry brak even later op snelheid door en op’t moment dat hij de bal te ver voor zich uit leek te spelen, kon hij hem toch naar Joost passen. Joost was deze wedstrijd balvast en leed bijna geen balverlies (behalve als hij een trucje wilde doen om iemand te passeren, daar kon hij zelf ook om lachen). Joost nam de bal aan en kapte in de zestien, waarbij een tegenstander hem onderuit tikte en de scheids floot – penaltie! De tegenstander was het er niet mee eens en Joost zei: ‘Ik ga toch niet voor m’n lol liggen in de zestien.’ Vervolgens nam hij zelf plaats achter de bal en schoot hem hard in het zijnet van de goal – 1-4. De scheids floot direct af. Het zat erop.
In de kantine werd vrolijk nagetafeld en Wilmer zei: ‘Ik ben er dit seizoen meer mee bezig, met het voetbal. Als we allemaal eemn een stapje erbij doen, dan…’
Alfons Pot.
