We verloren deze zaterdag met vijf tegen twee. U leest het goed, het Driede is niet meer de razende sensatie van voor de winterstop. Edoch staat het ons te prijzen dat we glimlachend aan de derde helft deelnamen. Met name in deze helft is onze groei geëscaleerd tot voetbalhumor. Tussen de blikken en glazen door, weet Andre echter ook een serieus onderwerp ten tafel te brengen – onze trainingsopkomst. ‘Ik heb het idee dat we door samen te trainen, elkaar beter begrijpen. Vandaag kreeg ik een paar ballen van Sjakie, en dat voelde fijn.’ Sjakie moest helaas toegeven dat Andre gelijk had.
Onder de gezelligheid knaagde dus weldegelijk een gevoel van onbehagen. We hadden verloren van een team welke nog geen wedstrijd gewonnen had in deze competitie. Een team waarvan wij de uitwedstrijd met vijf tegen één wonnen. In het verslag van die wedstrijd las ik dat Wesley en Ruben de lakens achterin bij ons uitdeelden, beide waren nu afwezig geweest. Ook die wedstrijd waren we op achterstand gekomen, en hadden we gehoopt met minimale inspanning maximaal resultaat te behalen. Na hun openingstreffer creëerden wij ook deze wedstrijd kansen. Maar het lijkt erop dat ik mijn vizier na de winterstop nog niet scherp heb, en jammer genoeg ben ik niet de enige. Gelukkig was Edwin er vandaag bij, en kon hij onze eer (en zijn stemming) met twee attente goals redden. En waar Jurjen in de uitwedstrijd na een eeuw blessureleed zijn debuut met een doelpunt bekroonde, viel hij ditmaal vrij snel geblesseerd uit. Zonde. Dennis riep destijds vanaf de zijkant dat we plezier hadden, en ook dat leek vandaag ironisch. De Beer heeft echter wel vorderingen gemaakt. Destijds baalde hij omdat ‘het op de training beter ging dan in de wedstrijd’. Nu zag ik dat hij zijn sterke lichaam fysiek aanwendde, en dat was mooi om te zien. Hij vertaalde zijn beleving prachtig binnen de lijnen.
Dat we onze bravoure van weleer misten, bleek waarschijnlijk het meeste uit de penalty vergelijking. Net als in de uitwedstrijd kregen we ook vandaag één tegen. Ebbie en Anne hadden daar niet geschroomd om de psychologische oorlogsvoering te gebruiken om de bal uit het doel te houden. Toen dook Ebbie de bal uit de hoek. Nu was de aanloop naar het schot gelaten geweest, een gebogen hoofd, en een treffer.
En dan sta je met z’n allen te kijken hoe de tegenstander van je wint. Het team bleek een handvol spelers geleend te hebben en dat betekende voor mij dat zij ook wel eens wilden winnen. Het was ze gegund dit keer.
Zaterdag 21 maart heeft het 3e een vrij weekend.
