Ja hoor, we kunnen het nog. We maakten ons al zorgen. Als je de hele tijd wint, vraag je je af of je nog wel kunt verliezen. Die vraag is beantwoord. En als we het toch weer mee mochten maken, dan maar tegen een gedegen tegenstander als Scheemda. Ze gaven ons met 5 tegen 2 aan de broek. Wenend verlieten we het veld. Druppen aan de neus, op zoek naar troost. Moeders, vrouwen&kinderen, vriendinnen, minnaressen en de kantine stonden met open armen en zakdoeken klaar. Liever waren we onwetend gebleven, en was onze vraag nooit beantwoord.
Daar hadden we gestaan, aan het begin van de partij. Vol van vertrouwen, en klaar om weer een varkentje te wassen. We waren bijna allemaal present, waardoor Sander Steeg (oa een fantastische penningmeester en bitterballen regelaar) een stapje terug deed. Frans stond weer tussen de palen, Jeroen papparazzo, onze keepert, was nog niet fit genoeg om ballen te schieten, dus schoot hij wederom plaatjes. Dennis was er ook weer bij, fantastische trucs haalde hij uit in’t veld! Hij dook onder een bal door en schopte hem met een no look met zijn hak weg. Weergaloos!! Dat was denk ik het mooiste moment van de middag! De tegenstander moest er van glimlachen. Michel Cakie mocht met het vierde mee, Wesley en Ruben stonden centraal achterin. Wilmer begon als rechtsback, en hij liet zich met gebogen hoofd wisselen voor Sebas. ‘Potverdorie, ik voel me zo fit,’ zei hij aan de zijlijn. ‘Zelfs geen druppel gedronken gisteravond!’ Dat was heel speciaal. Het middenveld bestond uit Edwin, Berjon en Jurjen. Hier werd vandaag een belangrijk deel van de slag geslagen. Of eigenlijk werd overal een slag geslagen, en we dolven overal het onderspit. Tragisch, net zoals toen Mufasa doodging in de Lion King. Je kon het niet met droge ogen aanschouwen. De voorhoede werd door Sjakie, Niek en Maarten gevormd. In de tweede helft werden er wissels toegepast. Alex mocht in de spits, Anne mocht op rechtshalf, Marijn op linkshalf, en ik mocht op rechtsvoor. Het werd er niet beter op. Sterker nog… nee grapje, sterker dan dit zal ik het niet maken. In de eerste helft had Niek de bal binnen weten te tikken in de chaos van de 5 meter. In de tweede helft maakte Edwin onze tweede uit een assist van Sjakie. We kwamen te laat op gang om orde op zaken te stellen.
Rick was kampioen geworden met de 35+ competitie, gefeliciteerd allen! Hij was afwezig vandaag. Herstellende Bert was wel te kijken. Gepke had zelf een paraplu meegenomen (u heeft in een vorig verslag het ‘waarom’ kunnen lezen). André was waarschijnlijk weer eens in de Ikea ofzo. Sander de Beer was vandaag ook afwezig. De afwezigen volgden het trieste nieuws via de groepsapp waar Jan Willem de tussenstanden berichtte. In de kantine werd de goedbedoelde belangstelling van anderen als zout in de wonden ervaren. Gelukkig hebben we altijd de blikken nog.
‘Wordt het Driede dan geen kampioen???’ fluistert men in de wandelgangen. Misschien. Wat er ook gebeurd, we doen het met z’n allen. Wat lief.
