Rectificatie – het koppelklaverjassen is op 13 maart in tegenstelling tot het eerder vermeldde 7 februari. 13 maart dus, nog steeds gesponsord door Sjakie Callisto Design en Sander Rendeuro.
Gelukkig Nieuwjaar allemaal! Het mag natuurlijk niet meer ‘officieel’, maar wegens afwezigheid op de nieuwjaarsborrel (door werk), schud ik u hier alsnog de hand. Waarbij ik mij tevens nederig verontschuldig aan m’n herder. Ik bleef in gebreke, heb eraan gedacht om mij bij je af te melden, maar ik kreeg het niet voor elkaar om in woorden te vatten hoezeer ik je snert zou missen. Er niet omheen kunnend dat ik je teleurstel door afwezig te zijn en er niet was om je de hemel in te prijzen. Ik tel deze bij de vorige op.
Goed, het kaarten. Het leek erop dat iedereen de drukte van de maand december had overleeft, de club was aardig compleet. Iemand zou kunnen zeggen, de opkomst kan altijd beter, maar waar moeten we dan onze auto kwijt? ‘Op de parkeerplaats een kilometer van de kantine natuurlijk,’ zou de stichting zeggen, waarbij ze geheel rekening houdt met de doelgroep van deze kaartavonden. Zowel bij Beilen als bij ons telt toch iedereen mee? Niet alleen de fitte jeugd, maar toch ook de wat ouderen van dagen? Logisch dat het beleid van de stichting hier rekening mee houdt om het iedereen naar de zin te maken. Waarschijnlijk heeft de stichting opgemerkt dat het toerisme in de provincie is gestegen door de promotie van de Hunnebedden en hebben daarom zelf enkele prachtige keien aan laten rukken. De lokale VVV neemt het mee in hun Hunnebed marketing strategie. Er zullen bussen Chinezen selfies komen maken met onze prachtige keien. ‘Ik wil er geen woorden aan vuil maken,’ en de voorzitter was slechts boodschapper.
Dan nu een woord van dank aan Jan Koster welke ijs en wederdienende de bar voor z’n rekening nam. Hij zal een heup operatie ondergaan en bij deze een goed herstel gewenst!
Op avonden als deze kun je zomaar een vijand worden kwam mij ter ore. Als de kaarten gedeeld zijn, moet je je eigen hachie redden. Douwe bekijk ik dan ook altijd als een cowboy welke met een jeukende vinger door de saloon rondloopt. Een geduchte tegenstander aan de tafel! Ab B. doet altijd uitspraken waar hij spijt van krijgt en daarom noteer ik ze niet. ‘Ach m’n vrouw leest het verslag toch niet,’ hoopt hij. Andere mensen schuwen mij en zwijgen, maar gelukkig verandert dat naar mate de borrels worden geschonken. ‘Ik zou over jou schrijven,’ zei Edwin en hij legde mijn briljante strategie aan toeschouwer Jan uit. Soms weet ik ook niet hoe ik het doe. Vaak zelfs.
Dan sluit ik af met de nummers één tot en met drie:
1. Socrates alias Andre vd Bos
2. Ab B. alias ‘laat ik de andere heup ook maar doen’
3. Ria alias ‘als ze een prijs wint is ze “de echtgenote van”’
‘Waar is Oostland trouwens gebleven?’ ‘Oh,’ zei Joost zachtjes, ‘die is er stiekem tussenuit geknepen. Ditmaal wel met z’n vleespakketten. Het waren kleine pakjes, die grote geeft hij altijd weg.’
Ps. voor de goede orde, op de volgende kaartavond op 31 januari ben ik er helaas niet. Dan viert een goede vriendin in de stad haar feestje. Fré, mocht je nostalgisch nog een verslag in de pen hebben, ik nodig je van harte uit!
