Rutte mag dan zeggen dat de banken stabiel zijn, die van Sjakie is helemaal aan gruzelementen! Met zijn toestemming demonteerden Joost en ik het meubelstuk voor een voedselbon en zo kwamen we met een gevulde maag aan bij het sportpark waar iedereen in de rij stond om te mogen klaverjassen. Ben was zo snel in de kantine dat hij z’n fietslicht aan had laten staan. ‘Gaat deze niet vanzelf uit?’ ‘Dat klopt.’

Er zijn dit seizoen nog 2 klaverjasavonden te gaan: 14 april en 12 mei. Daarna zit dit seizoen, gesponsord door Forsenta mannen Sander & Sjakie, erop.

Ik ben bang dat ik Ab weggejaagd heb met m’n verslagen. Hij was één van m’n favoriete personages, maar ik vermoed dat hij niet meer mag komen van z’n vrouw na alle ontboezemingen in de verslagen. Vandaar dat ik tegenwoordig m’n best doe om iedereen volledige anonimiteit te geven in het verslag en daar komt meer bij kijken dan Willie te schrijven als Willy.  

Gein Gepping kwam met man en macht binnen. ‘Dat is mijn nieuwe tactiek,’ zei hij. ‘Met zoveel mogelijk op komen dagen. Helaas mocht het vanavond niet baten,’ benoemde hij achteraf met een glimlach. Mr. Heerenveen zag dat ik een trui aan had waar Groningen opstond en zei: ‘Jij wordt er ook niet jonger op Alfons.’ ‘Dat klopt,’ dacht ik. ‘Dat probeer ik iedereen al jaren duidelijk te maken zodat ik ook in hun ogen geoorloofd minder mag werken. Gelukkig komt het pensioen met de dag dichterbij!’

Zoals altijd openden we de avond door het zingen van ons klaverjaslied:

‘Hoog in die wilgen

Zwiere zwaaie zwiere zwaaie

Hangen onze schoenen

Zwiere zwaaie zwiere zwaaie

Dus nu mag ik gaan kaarten

HolladiJEE HOLLAAAA di JOOOO’

Vers één van vijf. Tijdens het zingen dachten we aan de afwezigen, zoals Jeep die visite thuis had. Voor de schoonmakers is het jammer dat iedereen voor’t zingen een gevulde koek naar binnen werkte. We sputterden allemaal de kruimels uit volle borst door de kantine. Misschien moeten we die volgorde eens omwisselen.

Het kaarten zelf ging weer als vanouds: iedereen gooide zomaar wat kaarten op tafel, want het is tenslotte een geluksspel. Veter van Pelder voerde weer eens het hoogste woord en flapte er van alles uit. ‘POTVERDRIE GRUTJES wat een kloten kaarten, de vorige keer ook al!’ Hij kon z’n emoties bijna niet de baas en kreeg de lachers op z’n hand toen hij z’n excuses aanbood voor die groffe mop met die komkommer en de buurvrouw. Je kunt die man er mooi bij hebben, mijn vroegere leider.

Kan Joster dartelde er weer olijk tussendoor met hapjes en drankjes, iedereen was hem dankbaar! Ruud Seubring bracht ons nog een bezoek en toen zat de avond erop. Het was een gezellige avond waarvan akte, voor de rest moeten we niet vergeten de volgende keer eerst te zingen en daarna de koek te eten…